Comparative Education

باسمه تعالی

                                      تاریخ: 99/01/28

جناب آقای مهندس عبدالعلی علی‌عسگری

رئیس محترم سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

با سلام و احترام؛

     با عرض تبریک سال نو و آرزوی گذر از وضعیت پیش‌آمده ناشی از بیماری کرونا و صحت و سلامتی کامل برای کل بشریت، به ویژه، برای هموطنان ایرانی، اینجانب، به عنوان یک شهرونـد، فعال فرهنگی و دانش‌آموخته حوزه‌های فرهنگـی، آموزشـی و علوم تربیتی که بیشتر برنامه‌های شبکه‌های مختلف تلویزیون را نه صرفاً به جهت تفریح و تفنن، بلکه همراه با تحلیل می‌بینم و رصد می‌کنم، مطالبی را خلاصتاً و به صورت کلـی و در مرحله بعد، با آوردن چند نمونـه و مصـداق همراه با استنتاج، به استحضـار جناب‌عالـی می‌رسانـم و انتظار دارم و امیدوارم در مسندی که قرار گرفته‌ایـد و مسؤولیت حساس و سنگینـی که بر عهده‌تان سپرده شده، موضوعاتی را که دغدغه بسیاری از مردم، فعالان فرهنگی و اصحاب فرهنگ و هنر نیز می‌باشد، با یاری معاونان، مدیران شبکه‌های مختلف، همکاران و کارشناسان خبره، متعهد و متخصص، بررسی و بازنگری نمایید تا منجر، به تغییرات اساسی گردد؛ ان‌شاء‌الله. چند سالی است در مجموعه صدا و سیما، در کنار همه لودگی‌هایی که با نام هنر، به خورد بینندگان داده می‌شود و تعداد و تنوع آن، از شمارش و حد، خارج است و در کنار همه آن دامن زدن‌های مستقیم و غیرمستقیم بر موضوع قومیت‌ها، لهجه‌های مختلف زبانی و مواردی از این قبیل که هنوز هم رگه‌هایی از آنها را می‌بینیم؛ آنهم با توجیه ایجاد نشاط و خنـده در برنامه‌های مختلف و برای سنین مختلف و حتی در برنامه‌های کودکان که در برخی موارد حاد و جنجال‌برانگیز در گذشته نیز، منجر به اعتراض‌های شدید و نهایتاً، منجر به حذف البته نه دایمـی بلکـه حذف موقت! آن برنامه‌ها گردید و همان گروه و اشخاص، با گذشته‌ای که هنوز فراموش نشده و نمی‌شود، دوباره در حال اجرای برنامه، برای کودکان هستند! که همگی به صورت مصداقی، قابل احصاء می‌باشنـد، شوخـی‌های مستهجن، جنسی و سخنان خـارج از عرف هم به برنامه‌هـای به ظاهر طنـز، اضافه و به شدت، زیاد شده و در حال افزایش و عادی سازی نیز می‌باشند که به نوعی، بی‌حیایی را رواج داده و می‌دهند و یکی دوتا و تصادفی و سهوی هم نیستند؛ بلکه مکـرر و به وفـور، دیده می‌شونـد که گاهی، چنین به نظر می‌رسد که نکنـد ایـن برنامه‌هـا، کاملاً سازماندهی شده، بوده باشند! و اینچنین زیرکانه، در لا‌ به‌‌ لای برنامه‌ها، گنجانیده شده باشند یا در راستـای اجرای همان سند 2030 بوده باشند که بعید و دور از ذهن هم نیست که چنین تفکراتـی، همـراه با مأموریت‌هایـی، در لایه‌های پنهانـی سازمـان و به صورت نامحسوس و حتی بدون حضور فیزیکـی، حضور داشته باشند و برنامه‌ها را هدایت کنند که در واقع، مصداق سازمان غیررسمی، در داخل یک سازمان رسمی است که قطعاً، دارای نیروهای غیررسمی! نیز می‌باشند. اگر بخواهیم همه این موارد را تجمیع نماییم، عملاً مقـدور نخواهد بود و حجم آن، از یک کتاب حجیم هم فراتـر خواهد رفت که مجالـی دیگر و فضایی دیگـر می‌طلبد و از حوصله و وقت جناب‌عالی هم خارج است؛ گاهی هم برخی از همین خودی‌ها و دوستان ناآگاه و روشنفکـرنماهـا، موضوع دفـع افسد به فاسد را پیش می‌کشند و ایـن همه ضعف‌هـای اساسـی و نقدهـای وارده را با این نکتـه فقهـی، تحلیـل، حـل و فصل و جمع و جـور می‌کنند! و در نهایت هم، اظهار نظـر می‌کنند و نتیجه‌گیری می‌کنند که هرچه باشد، بدتـر از برنامه‌های ماهواره‌ها و برنامه‌های قبل از انقلاب که نیست! که در واقع، نوعی سفسطه و مغلطه آشکار است و گاهی هم به چند مورد مثبت با مضامیـن خوب در همان برنامه یا سایـر برنامه‌هـای صدا و سیما اشاره می‌کنند و کل برنامه را با آن یکی دو مورد خوب و مثبت، تطهیر می‌کنند! که همه این سوء تعبیرها و سوء تدبیرها، باعث پنبـه شدن آن رشته‌هایـی می‌گـردد که به ویـژه در مـدارس، مسجد، کارگـاه‌های آموزشی سبک زندگـی، خانـه‌ها و ... روی علی‌الخصوص کودکان و نوجوانان و با مشقت‌ها و با تشکیل جلسات متعددی، انجام گرفتـه است. اخیراً هم که موضوع ویروس کرونـا و تشویـق مردم، به در خانـه مانـدن و ایجاد نشاط اجتماعـی و بهتر کردن حال مـردم! و پر کـردن اوقات فراغت در زمان در خانـه مانـدن هم دستاویز و بهانـه‌ای موجـه! شده برای مدیـران شبکه‌های تحت تکفل سیاست‌های جاری جناب‌عالی و سایر مدیران ارشد سازمان تا با ایجاد چنین نشاط‌هایی! آنهم به هر قیمتی و با پرکردن اوقات بینندگان مانـده در خانه، به هر شیوه‌ای متوسل شوند و مجاز باشند هر کلمه ناصواب و هر رفتار غلطی را نیز توسط برخی مجری‌ها و میهمانان و هنرپیشه‌های دعوت شـده به بـرنامه‌هـای زنده و غیـرزنده منتقـل نماینـد...

تعریف می‌کرد؛ می‌گفت: مرحوم پدرم، طبق روال همیشگی، منو فرستاد برای خرید سیگار؛ سیگارو که گرفتم، یه نخشو برداشتم؛ بسته رو تکون دادم تا جای خالی، مشخص نباشه و سر بسته رو با دقت چسبوندم؛ سیگارو تحویل پدر دادم؛ رفتم انباری تا سیگارو تجربه کنم؛ داشتم چوب کبریتو درمی‌آوردم تا روشنش کنم؛ پدرم داد زد و گفت:...

مادربزرگم، مُدتیه تو خونه ما می‌مونه؛ هر وقت بلند می‌شه، یه یاالله می‌گه؛ بعد بلند می‌شه؛...