کیلوکیلو و گرم‌گرم

محمدرضا باقرپور 
  بازدید : 94
دوشنبه 01 اردیبهشت 1399 زمان : 22:37 
 نظرات (0)

چند سال پیش که هنوز بیشتر، به بایدها فکر می‌کردم تا هست‌ها و واقعیات و تصورم همه‌اش، این بود که همه چیز دقیقاً باید سر جای خودش باشه، در یه جایی وایستاده بودم و منتظر یه سواری بودم تا به شهرستان برم؛ یه آقایی اومد؛ مضطربانه این طرف و اون طرفو نگاه کرد و بعد، یه بسته کوچکی رو داخل شیار بین آجرهای دیوار گذاشت و بلافاصله با گوشیش، تماس گرفت و گفت: گذاشتم همون جای قبلی؛ من دارم می‌رم؛ شما هم سریع بیا ورش دار. من از اول تا آخر این ماجرارو رصد می‌کردم؛ اون وقتی نگاهم می‌کرد، من قبل از نگاهش، سرمو برمی‌گردنم و به خودم مشغول می‌شدم تا متوجه نگاه و دقت من نشه. بعد رفتنش، رفتم سر وقت اون بسته؛ وقتی کاغذو بیرونش کشیدم و بازش کردم، دیدم یه ماده قهوه‌ای تیره‌رنگی، داخل پلاستیکه؛ خب معلوم بود که اون تریاکه؛ گوشیمو درآوردم با پلیس مبارزه با مواد مخدر، تماس بگیرم؛ نگو یه نفر هم از دور داشته منو می‌پاییده؛ دوان‌دوان اومد به طرفم پرسید: چیکار داری می‌کنی؟ گفتم: چه‌طور مگه؟ پرسید: کجا داری زنگ می‌زنی؟ گفتم: چی شده مگه؟ گفت: ببین شما فقط یه امروزو اومده‌ای اینجا و یه بار هم است که این صحنه رو داری می‌بینی اما ما هر روز این صحنه‌هارو داریم می‌بینیم؛ از این کارها هم فت و فراوونه در سطح شهر؛ با تماس شما و بردن یه جوجه فروشنده بدبخت مواد و زدن و به بند کشیدنش هم هیچ اتفاق خاصی نمی‌افته؛ اگه می‌تونی، کاری کن جلوی اون کیلوکیلوها گرفته بشه نه گرم‌گرم‌ها؛ من قانع شدم...

ارسال نظر برای این مطلب