Comparative Education

با سلام و احترام به همه کسانی که به این وبلاگ سرمی‌زنند، بر خود فرض می‌دانم یک تشکری صمیمانه کنم از همه کسانی که چه برای تشویق و چه با هر نیتی، به وبلاگ سر زدند و می‌زنند؛ آنهايی كه نظر دادند و می‌دهند و تشکر می‌کنم از آن بزرگوارانی که حضوری و تلفنی، راهنما و تشویقگر بودند؛ اما از چیزی که دلخور شدم، نه البته بیشتر به خاطر خودم، بلکه به خاطر همین فراگیر و همه‌گیر بودن این فقر فرهنگی برخی اشخاص فرهنگ‌نما که دور از محضر شما مخاطبان، ابتدایی‌ترین و بدیهی‌ترین موارد را هم، در حیطه فرهنگی رعایت نمی‌کنند؛ منظورم از آنها، همان کسانی هستند که مثل کسانی که از جیب بغل‌دستی‌شان، چیزی را کش می‌روند؛ حتی بدون اینکه بدانند مسموم است یا سالم، آنها هم مطالبی را از هر جایی که دوست داشتند، کش می‌روند و با این دله‌دزدی، صدمه می‌زنند به همه چیز؛ برای من عجیب نیست این حرکات؛ چون من هم یک ایرانی‌ام و می‌دانم که در ایران، کسی که کپی‌پيست بلد نباشد، اصلاً ایرانی نیست! و بیشتر ما، کم و بیش این کپی‌برداری را چه در دوران کودکی در دبستان و چه در دوران دانشجویی و بالاتر از آن، در دوران تدریس و استادی و حتی بالا و بالاتر از آن، حتی در جلسات اداری كه قرار بوده مطلبی را بيان كنيم، تجربه کرده‌ایم؛ اما عجیب اینجا بود و است که لحظاتی پس از گذاشتن مطلب در وبلاگ، با جستجو، متوجه شدم مطالبم در چندین وبلاگ دیگر و در یکی از شبکه‌های اجتماعی، درج شده که هم خوشحال شدم و هم ناراحت؛ خوشحال از این بابت که مطالبم شاید ارزش درج داشته‌اند که اینچنین با این سرعت، از آن استفاده شده؛ اما استفاده از مطالب دیگران، روال خودش را دارد و عیب هم نیست؛ چون قرار هم نیست همه ما، مطلب تولید کنیم؛ اما یکی از اولین اصول آن، درج منبع و نام نویسنده یا مترجم است که متأسفانه در بیشتر مواقع، رعایت نمی‌کنیم...