Comparative Education

در هر کاری و در هر شغلی، یک شِبه‌ها و بدل‌هایی هم وجود دارد که بروز و ظهور می‌کنند و عرصه را برای اصلی‌ها، تنگ می‌کنند؛ در عرصه مطبوعات هم، چنین شبه‌ها و بدل‌هایی، وجود و حضور دارند که ما آنها را به نام خبرنگار و اهالی مطبوعات، نمی‌شناسیم؛ اینها، در عناوین مختلف و متعدد حوزه رسانه، مانند: صاحب امتیاز، مدیر مسؤول، سردبیر، خبرنگار و امثال آن، نوشته می‌شوند اما خوانده نمی‌شوند! و به حساب هم، نمی‌آیند؛ همان‌هایی که این عناوین را به یدک می‌کشند و برای خودشان، دکان باز کرده‌اند؛ همان‌هایی که همچنان، با اخذ کارت هدیه و آویزان شدن به این مسؤول و آن مسؤول و سریش شدن به برخی از صاحبان قدرت، با همزیستی مسالمت‌آمیز، روزگار می‌گذرانند؛ برخی از همین‌ها هم، یک قانون و قرارداد نانوشته، بین خودشان و برخی سازمان‌ها دارند که بر اساس آن، عمل و اقدام می‌کنند و طرفین، متنعم می‌شوند؛ مدیر بی‌کفایت سازمان، به اهداف خودش می‌رسد و نشریه هم، به پول خودش و هردو هم، راضی هستند.

چنین نشریاتی، به‌طور مرتب و براساس هزینه‌ای که دریافت کرده‌اند و می‌کنند، در هر شماره، مکلف می‌شوند و احساس وظیفه! می‌کنند تا مطالبی را از سوی یک مسؤول و در رابطه مستقیم با وی، همراه با عکس رنگی‌اش، درج ‌کنند تا هم آن مسؤول بی‌مسؤولیت را مدتی سرپا نگه ‌دارند و هم نشریه خودشان را که این، یکی از آسیب‌های جدی عرصه مطبوعات می‌باشد. ...

"ن" والقلم و مایسطرون... سوگند به قلم و آنچه می‌نویسند.

«‌قرآن کریم»

‌نشریات و مطبوعات، در بیان مطالب آزادند؛ مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشند. تفصیل آن را قانون معین می‌کند.

«‌قانون اساسی، اصل 24»

‌فصل اول: تعاریف(1388/09/08)

‌ماده 1 - مطبوعات در این قانون، عبارتند از: نشریاتی که به طور منظم، با نام ثابت و تاریخ و شماره ردیف در زمینه‌های گوناگون خبری، انتقادی،‌ اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، کشاورزی، فرهنگی، دینی، علمی، فنی، نظامی، هنری، ورزشی و نظایر اینها، منتشر می‌شوند.

نشریه الکترونیکی، رسانه‌ای است که به طور مستمر، در محیط رقمی (دیجیتال)، انواع خبر، تحلیل، مصاحبه و گزارش را در قالب نوشتار، صدا و تصویر، منتشر می‌نماید.

خبرگزاری داخلی، مؤسسه‌ای خبری است که در زمینه جمع‌آوری، پردازش و انتشار خبر، تحلیل، مصاحبه و گزارش در قالب نوشتار، صدا و تصویر در محیط رقمی (دیجیتال) و یا غیر آن، فعالیت می‌نماید.

‌تبصره 1- انتشار فوق‌العاده، اختصاص به نشریه‌ای دارد که به طور مرتب، انتشار می‌یابد.

تبصره 2 - نشریه‌ای که بدون اخذ پروانه از هیأت نظارت بر مطبوعات منتشر گردد، از شمول قانون مطبوعات خارج بوده و تابع قوانین عمومی است.(1379/01/30)

‌تبصره 3 - کلیه نشریات الکترونیکی، مشمول مواد این قانون است.(1379/01/30)

تبصره 4ـ خبرگزاری‌های داخلی، از حیث حقوق، وظایف، حمایت‌های قانونی و جرائم و مجازات‌ها و مرجع و نحوه دادرسی، مشمول احکام مقرر در این قانون و اصلاحات آن می‌باشند.

مدیرعامل و نویسندگان و تهیه‌کنندگان مطالب خبرگزاری‌ها، حسب مورد، دارای همان مسؤولیت‌هایی هستند که برای مدیر مسؤول و نویسنده مطبوعات، منظور شده است.

هیأت نظارت بر خبرگزاری‌ها، همان هیأت نظارت بر مطبوعات خواهد بود.

آئین‌نامه اجرائی این تبصره، ظرف سه ماه، با پیشنهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.(1388/09/08)

‌فصل دوم: رسالت مطبوعات

‌ماده 2 - رسالتی که مطبوعات در نظام جمهوری اسلامی بر عهده دارد، عبارت است از:

‌الف - روشن ساختن افکار عمومی و بالا بردن سطح معلومات و دانش مردم در یک یا چند زمینه مورد اشاره در ماده 1.

ب - پیشبرد اهدافی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی بیان شده است.

ج - تلاش برای نفی مرزبندی‌های کاذب و تفرقه‌انگیز و قرار ندادن اقشار مختلف جامعه در مقابل یکدیگر، مانند دسته‌بندی مردم بر اساس نژاد،‌ زبان، رسوم، سنن محلی و...

‌د - مبارزه با مظاهر فرهنگ استعماری (‌اسراف، تبذیر، لغو، تجمل‌پرستی، اشاعه فحشاء و...) و ترویج و تبلیغ فرهنگ اصیل اسلامی و گسترش ‌فضائل اخلاقی.

ه - حفظ و تحکیم سیاست نه شرقی و نه غربی.

‌تبصره - هر یک از مطبوعات، باید حداقل در تحقق یکی از موارد فوق‌الذکر، سهیم و با موارد دیگر، به هیچ وجه در تضاد نبوده و در مسیر جمهوری ‌اسلامی باشد.

‌فصل سوم: حقوق مطبوعات

‌ماده 3 – مطبوعات، حق دارند نظرات، انتقادات سازنده، پیشنهادها، توضیحات مردم و مسؤلین را با رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه درج و ‌به اطلاع عموم برسانند.

‌تبصره - انتقاد سازنده، مشروط به دارا بودن منطق و استدلال و پرهیز از توهین، تحقیر و تخریب می‌باشد.

‌ماده 4 - هیچ مقام دولتی و غیر دولتی، حق ندارد برای چاپ مطلب یا مقاله‌ای، در صدد اعمال فشار بر مطبوعات برآید و یا به سانسور و کنترل ‌نشریات مبادرت کند.

‌ماده 5 - کسب و انتشار اخبار داخلی و خارجی که به منظور افزایش آگاهی عمومی و حفظ مصالح جامعه باشد، با رعایت این قانون حق قانونی ‌مطبوعات است.

‌تبصره 1 - متخلف از مواد (4) و (5) ، به شرط داشتن شاکی، به حکم دادگاه به انفصال خدمت از شش ماه تا دو سال و در صورت تکرار، به انفصال دائم از‌ خدمات دولتی محکوم خواهد شد.(1379/01/30)

‌تبصره 2 - مصوبات شورای عالی امنیت ملی، برای مطبوعات لازم‌الاتباع است. در صورت تخلف، دادگاه می‌تواند نشریه متخلف را موقتاً تا دو ماه‌، توقیف و پرونده را خارج از نوبت، رسیدگی نماید.(1379/01/30)

‌تبصره 3 - مطالب اختصاصی نشریات اگر به نام پدیدآورنده اثر (‌به نام اصلی یا مستعار) منتشر شود، به نام او و در غیر این صورت به نام نشریه،‌ مشمول قانون حمایت از حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان می‌باشد.(1379/01/30)

‌فصل چهارم: حدود مطبوعات

‌ماده 6 – نشریات، جز در موارد اخلال به مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی ‌و خصوصی که در این فصل مشخص می‌شوند، آزادند.(1379/01/30)

1 - نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلامی و ترویج مطالبی که به اساس جمهوری اسلامی لطمه وارد کند.

2 - اشاعه فحشاء و منکرات و انتشار عکس‌ها و تصاویر و مطالب خلاف عفت عمومی.

3 - تبلیغ و ترویج اسراف و تبذیر.

4 - ایجاد اختلاف ما بین اقشار جامعه، به‌ویژه از طریق طرح مسائل نژادی و قومی.

 5 - تحریص و تشویق افراد و گروه‌ها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت، حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران در داخل یا خارج.(1379/01/30)

6 - فاش نمودن و انتشار اسناد و دستورها و مسائل محرمانه، اسرار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، نقشه و استحکامات نظامی، انتشار ‌مذاکرات غیر علنی مجلس شورای اسلامی و محاکم غیر علنی دادگستری و تحقیقات مراجع قضایی بدون مجوز قانونی.

7 - اهانت به دین مبین اسلام و مقدسات آن و همچنین اهانت به مقام معظم رهبری و مراجع مسلم تقلید.

8 - افترا به مقامات، نهادها، ارگان‌ها و هر یک از افراد کشور و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند؛ اگرچه از طریق انتشار ‌عکس یا کاریکاتور باشد.

9 – سرقت‌های ادبی و همچنین نقل مطالب از مطبوعات و احزاب و گروه‌های منحرف و مخالف اسلام (‌داخلی و خارجی) به نحوی که تبلیغ از آنها ‌باشد (‌حدود موارد فوق را آیین‌نامه مشخص می‌کند)...

هر صبح سردی و هر شروع سختی، با طلوع آفتاب، گرم و آسان می‌شود و یک رسانه صادق هم می‌تواند با بصیرت‌افزایی، نقش آفتاب را ایفاء کند.

محمدرضا باقرپور

گفت‌وگوی آناج، با تحلیل‌گر مسایل فرهنگی.

جای خالی نشریات تخصصی، در استان مشهود است/ با موسیقی پاپ، هویتمان را تخریب کرده‌اند/ اداره‌ کل فرهنگ و ارشاد، سیاست‌زده است.

باقرپور گفت: آذربایجان‌شرقی از لحاظ تعدد رسانه‌ها وضعیت مطلوبی دارد لکن از آنجایی که نشریات با مطالب تکراری و کپی پر شده‌اند، میزان تاثیرگذاری آن‌ها کاهش یافته است.

گروه فرهنگی آناج: محمدرضا باقرپور، نویسنده، پژوهشگر، منتقد و تحلیلگر مستقل ارسبارانی است که در شهرستان اهر و در خانواده‌ای فرهنگی متولد شده است. باقرپور فارغ‌التحصیل فوق‌‌دیپلم امور فرهنگی، کارشناسی مدیریت آموزشی و کارشناسی ارشد علوم تربیتی می‌باشد که پس از اتمام خدمت سربازی با بورسیه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به استخدام این مجموعه درآمد. در ادامه گفت‌وگوی آناج با این نویسنده جوان را می‌خوانید.

یک نویسنده همیشه تنهاست

آناج: به نظرتان نوشتن و نویسندگی با سایر هنرها چه فرقی دارد؟

نویسنده باید تحمل زیادی داشته باشد، زیرا تنها است و باید این تنهایی را تاب بیاورد. در فیلم بازی کردن یا تئاتر اینطوری نیست، در نقاشی کشیدن هم وضع اینطور نیست. آنجا شما همیشه یک عده دوروبرتان هست و عواملی همچون کارگردان، صدابردار، نورپرداز و افراد دیگر حضور دارند و در تئاتر هم یک عده نشسته‌اند و شما آنجا بازخورد کار خود را در همان لحظه در نگاه و بروز احساسات تماشاگران احساس و لمس می کنید. در نقاشی و بسیاری از هنرهای دیگر هم معمولاً چند نفری بالای سرتان هستند و نظر می‌دهند و این به شما انرژی می‌دهد اما در نویسندگی اینطور نیست. نویسنده معمولاً در جای خلوتی می‌نویسد و خبر ندارد فردا و فرداها خوانندگان نوشته‌های او چه خواهند گفت و چه انتقادهایی را به او وارد خواهند ساخت. نویسندگی را می‌توان جزو اولین هنرهای انسانی نامید، آن زمان که خیلی از هنرها نبوده شاید همین نویسندگی بوده است.

روزی 5 ساعت مطالعه می‌کنم

آناج: خودتان هر روز چه قدر مطالعه می‌کنید؟

تا همین چند وقت پیش هر روز هفت، هشت تا روزنامه می‌گرفتم تقریباً دو ساعتی هم طول می‌کشید؛ یعنی برای هر کدام تقریبا یک ربع وقت صرف می‌شد. الآن روزنامه‌ها را از اینترنت و پایگاه‌های خبری دنبال می‌کنم. چندتا کتاب را نیز با هم شروع می‌کنم که تقریباً یک و نیم تا دو ساعتی هم برای آنها وقت می‌گذارم. یک ساعتی هم به صورت پراکنده برای مطلب نوشتن و ارسال به برخی مطبوعات وقت می‌گذارم یا برای وبلاگم مطلبی می‌گذارم که در مجموع شاید پنج ساعت وقت صرف می‌شود...

• کد خبر: 73789  1395/11/27 09:06
• 
  

گفت‌وگوی آناج با داستانک‌نویس تبریزی؛

در دوران تحصیل، پول توجیبی‌هایم صرف خرید کتاب می‌شد/ منزل سیرابی‌فروش از خانه‌ نویسنده آشناتر است!

باقرپور گفت: در دوران مدرسه به جای آنکه خوردنی بگیرم، کتاب می‌خریدم و پول توجیبی‌هایم بیشتر صرف خرید کتاب‌های گوناگون می‌شد.

گروه فرهنگی آناج: محمدرضا باقرپور، نویسنده، پژوهشگر، منتقد و تحلیلگر مستقل ارسبارانی است که در شهرستان اهر و در خانواده‌ای فرهنگی، متولد شده است. باقرپور، فارغ‌التحصیل فوق‌دیپلم امور فرهنگی، کارشناسی مدیریت آموزشی و کارشناسی ارشد علوم تربیتی می‌باشد که پس از اتمام خدمت سربازی، با بورسیه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به استخدام این مجموعه درآمد. در ادامه، گفت ‌وگوی آناج با این نویسنده جوان را می‌خوانید.

آناج: از فعالیت‌های ادبی و فرهنگی خود بفرمایید:

بعد خدمت سربازی، با بورسیه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جزو یکی از صد و پنجاه نفر برگزیده کشوری، انتخاب شدم، علی‌رغم قبولی همزمان در چندین رشته دانشگاهی دولتی و آزاد در کنکور، ترجیح دادم به استخدام این مجموعه درآیم. از نظر حرفه‌ای نیز با برخی مطبوعات محلی و سراسری پرتیراژ همکاری دارم. ردیف ‌کاری نوشتاری خاصی ندارم؛ از داستانک چند سطری و طنز و شعر و مطالب ادبی، فرهنگی و هنری گرفته، تا مطالب جدی، سلسله مقالات و سرمقاله، برای مناسبت‌های مختلف می‌نویسم...

با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای عرصه مطبوعات، قلم و آگاهی، روز خبـرنـــگار را، به فعـــالان پویای این عرصـــه، تبریک می‌گـــوییم.