Comparative Education

هیچ بعید نیست اینکه ویروس جدید بیماری کرونا، حاصل شیطنت‌های هدفدار انسان‌هایی، با هوش بالا، بسیار دانشمند، توانا و کنجکاو اما به شدت، بدون ‌اخلاق والای انسانی، با خوی وحشیگری و درندگی و با نگاه صرفاً، مادی در محیط آزمایشگاهی و با دستکاری، پیوند و ترکیب عمدی و اجباری روی نمونه‌های مشابه قبلی بوده باشد که صدمات وسیع آن، ماندگار خواهد بود و سال‌های سال، ادامه خواهد داشت و اینجاست که اهمیت ویژه اخلاق، در کنار علم، بیشتر نمایان می‌شود.

محمدرضا باقرپور 

فارغ از ایدئولوژی، انجام هر کسب و کاری، با نیت و هدف صرفاً پول درآوردن، در نهایت، محکوم به شکست است؛ هدفی بالاتر، از جنس انسانی هم باید در کنار پول درآوردن، باشد.

محمدرضا باقرپور

حتی یک جوجه‌پرنده تازه پر درآورده‌ای هم تفاوت بین پرواز و سقوط را می‌داند.

محمدرضا باقرپور

کروناویروس، خوابیده‌ها را بیدار، بیدارهای بی‌تفاوت‌ را هوشیار و هوشیارهای بی بصیرت را آگاه‌تر ساخت.

مسافر بین راهی موضوع بحث، در واقع شخصی است که با وسیله نقلیه خاصی، در ساعت مشخص و در زمان معینی، برای هدف یا اهداف معینی، مانند: درمان، دیدار، کار، حضور در دادگاه، حضور در فرودگاه شهری دیگر برای سفر به شهری دیگر یا سفر به خارج از کشور و ... به تنهایی یا به همراه خانواده یا سایر آشنایان خود، از نقطه‌ای به نقطه‌ دیگر سفر می کند و در ازای آن، هزینه معینی را به عنوان کرایه به راننده می‌پردازد و تمایل هم ندارد در این فاصله زمانی و مکانی، خود و همراهانش، دچار حاشیه‌های مختلفی شوند؛ چیزی که معمولاً توسط برخی از رانندگان حتی سابقه‌دار اما غیرحرفه‌ای و به طور خواسته یا ناخواسته ایجاد و تحمیل می‌شود. در کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته، حتی در برخی از همین کشورهای همسایه حوزه خلیج فارس، توجه زیادی به بهبود روابط بین راننده با مسافران می‌شود و برای این منظور، دوره‌های آموزشی گوناگونی را هم برای آموزش رانندگان برگزار می‌کنند که طی آن، رانندگان با فراگیری آموزش‌های معیارهای صحیح رفتاری و اخلاقی، روش‌های علمی برای شناخت روحیات مسافران و کلاً روش مناسب برخورد با مسافر در هر شرایطی، می‌توانند در ارائه بهترین خدمات و برخورد با مسافران، موفق عمل نمایند و در نهایت، باعث رضایت و جذب بیشتر مسافر شوند اما در ایران، متأسفانه و در بیشتر موارد، برخی از رانندگان یا در واقع بیشتر رانندگان، از علم و سواد لازم و کافی تعامل با مسافر برخوردار نیستند و از کوچک‌ترین نحوه برخورد صحیح با مسافر اطلاعی ندارند. در بیشتر مواقع هم یک راننده، شغل اصلی‌اش، رانندگی نیست و در کنار شغل دیگر و شغل اصلی‌اش، رانندگی را انتخاب می‌کند یا به دلیل نبودن شغل، به رانندگی روی می‌آورد که همه اینها، باعث عدم آشنایی در تمام شؤونات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری شغل رانندگی و افت نحوه شناخت و تعامل بین راننده با مسافر می‌گردد.

نمونه‌هایی از رفتارهای آن دسته از رانندگان خطوط بین راهی که باعث دلخوری و فراری شدن! مسافران می‌گردد:

گفت و گوهای این‌جانب(محمدرضا باقرپور) با سرکار خانم دکتر فائزه خانلرزاده، متخصص روان‌شناسی و نوروسایکولوژی را در خصوص موضوع و مناسبت ولنتاین، در زیر، ملاحظه می‌فرمایید:

محمدرضا باقرپور، در تاریخ 2020-02-19 ، در ساعت 13:35، پاسخ داد: با سلام؛ فرق خصوصی با در اینجا پیام و نظر گذاشتن، اینه که در اینجا، امکان سانسور و نزدن نظر هست اما در پیام‌های خصوصی معمولاً نظرات خوانده می‌شوند. اگر هدف ما، این باشد که انتقادهارو بپذیریم و اهمیت بدیم، فرقی ندارد این انتقادها، در چه بستری و در کجا، مطرح بشن اما اگه قرار بر برنتابیدن انتقادها باشد، هرجایی هم که باشد، تأثیری نخواهد داشت. حالا بنده، با امتثال از فرمایش جناب‌عالی، در اینجا پپامم را نوشتم تا ببینیم درج خواهد شد یا نه؟ به امتحانش می‌ارزد. با یک جستجوی ساده کلمه عشق و مشتقات آن در اشعار و نوشته‌های ایران‌زمین در طول تاریخ، در کتاب‌های یک کتابخانه مجهز یا به روش جستجو در اینترنت و در متون فارسی، با حجم بالایی از این کلمه مواجه خواهیم شد که نشانگر اهمیت آن است؛ پس ما ایرانی‌ها، با اصل عشق و عاشقی و عاشق و معشوق، مشکلی نداریم. روز عشق، روزی است که معمولاً، دختران و پسران ناآشنای بسیار آشنا! به یکدیگر تبریک می‌گویند؛ نه همسران و زنان و مردان متأهل و این بدان معناست که پدیده ولنتاین، رابطه آزاد میان دو جنس را پذیرفته و به آن رسمیت بخشیده است. متأسفانه، پشت سر این ولنتاین ها، ناهنجاری‌های دیگری هم جریان پیدا می‌کند که خالکوبی و عکس انداختن روی بازوها و تیغ‌زنی‌های دختران و پسران دانش‌آموز در مدارس، در روی بازوها و دست‌ها و حک کردن حرف اول دوست ولنتاینیشان! از آن جمله است که والدین و مسؤولان، به ویژه مسؤولان حوزه تعلیم و تربیت، باید بیشتر مراقب باشند و تلنگر، سؤال و حرف آخر، اینکه اگر این عشق‌های خیابانی، واقعی هستند و اگر واقعی بودند، چرا طبق آمارها و تحقیق‌های ارائه شده، منجر به ازدواج صحیح و عاشقانه نشده‌اند و چرا بیشتر آن تعداد هم که منجر به ازدواج شده‌اند، در اندک زمانی، منجر به طلاق شده‌اند؟...

معظم‌له، در بیانیه«گام دوم انقلاب» خطاب به ملت ایران، در خصوص موضوع فرهنگ، توصیه‌های اساسی فرموده‌اند که به شرح زیر، می‌باشد:

«مدیران جوان، کارگزاران جوان، اندیشمندان جوان، فعّالان جوان، در همه‌ی میدان‌های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و بین‌المللی و نیز در عرصه‌های دین و اخلاق و معنویّت و عدالت، باید شانه‌های خود را به زیر بار مسئولیّت دهند، از تجربه‌ها و عبرت‌های گذشته بهره گیرند، نگاه انقلابی و روحیه‌ی انقلابی و عمل جهادی را به کار بندند.»...

معظم له، در بیانیه«گام دوم انقلاب» خطاب به ملت ایران، در خصوص موضوع پژوهش، مراکز پژوهش و پژوهندگان، در سرفصل جداگانه‌ای و در فصل نخست آن، توصیه‌های اساسی فرموده‌اند که به شرح زیر، می‌باشد:

علم و پژوهش: دانش،‌ آشکارترین وسیله‌ی عزّت و قدرت یک کشور است. روی دیگر دانایی، توانایی است. دنیای غرب به برکت دانش خود بود که توانست برای خود ثروت و نفوذ و قدرت دویست‌ساله فراهم کند و با وجود تهیدستی در بنیان‌های اخلاقی و اعتقادی، با تحمیل سبک زندگی غربی به جوامع عقب‌مانده از کاروان علم، اختیار سیاست و اقتصاد آنها را به دست گیرد. ما به سوءاستفاده از دانش مانند آنچه غرب کرد، توصیه نمی‌کنیم، امّا مؤکّداً به نیاز کشور به جوشاندن چشمه‌ی دانش در میان خود اصرار می‌ورزیم. بحمدالله استعداد علم و تحقیق در ملّت ما از متوسّط جهان بالاتر است. اکنون نزدیک به دو دهه است که رستاخیز علمی در کشور آغاز شده و با سرعتی که برای ناظران جهانی غافلگیرکننده بود - یعنی یازده برابر شتاب رشد متوسّط علم در جهان- به پیش رفته است. دستاوردهای دانش و فنّاوری ما در این مدّت که ما را به رتبه‌ی شانزدهم در میان بیش از دویست کشور جهان رسانید و مایه‌ی شگفتی ناظران جهانی شد و در برخی از رشته‌های حسّاس و نوپدید به رتبه‌های نخستین ارتقاء داد، همه‌ و همه در حالی اتّفاق افتاده که کشور دچار تحریم مالی و تحریم علمی بوده است...

-         اعتیاد سنتی.

-         اعتیاد صنعتی.

-         پولشویی.

-         ازدواج غیرقانونی.

-         اغتشاش در جامعه.

-         نشر اکاذیب و شایعه.

-         جیب‌بری.

-         ترور.

-         زنا.

-         زمین‌خواری.

-         کودک‌همسری.

-         کودک‌آزاری. (هرگونه بدرفتاری فیزیکی یا عاطفی، استفاده جنسی، غفلت یا رفتار همراه با بی‌توجهی یا استثمار تجاری یا سایر انواع استثمارها که منجر به آسیب واقعی یا احتمالی به سلامت جسمی و روانی، بقا و رشد یا کرامت کودک در زمینه روابط یا مسؤولیت، اعتماد یا قدرت شود.)

-         همسر(زن)آزاری. (همسر آزاری، یعنی بدرفتاری یا خشونتی که از طرف مرد، بر زن اعمال می‌شود که این خشونت، ممکن است جسمی، روانی یا جنسی بوده باشد.)

-         شوهرآزاری. (رفتاری آزاردهنده از سوی زن، علیه شوهر که در محیط خانواده، به وقوع می‌پیوندد و حقوق او را پایمال می‌کند؛ البته این آزار، ممکن است جنبه روانی، جنسی، اقتصادی، جسمی و... داشته باشد.)

-         وجود کودکان خیابانی.

-         تنبیه فیزیکی کودک. (کتک‌زنی)

-         گروگان‌گیری.

-         آدم‌ربایی.

-         رشوه‌گرفتن.

-         رشوه‌دادن.

-         دیگرکشی.(قتل)

-         خودکشی.

-         طلاق.

-         فرار فرزند از خانه.

-         فرار زن از خانه شوهر.

-         فرار مرد از خانه که معمولاً، به دلیل اعتیاد به مواد مخدر، بدهی، شوهرآزاری از طرف زن و... اتفاق می‌افتد.

-         عکاسی و فیلمبرداری‌های پنهانی و غیرمجاز از اماکن،عمومی، مانند: باشگاه‌های ورزشی بانوان، تالارهای مجالس عروسی، سرویس‌های بهداشتی، اتاق های پرو، آرایشگاه‌ها، استخرهای زنانه و...  

-         اسیدپاشی.

-         باج‌گیری.

-         انجام بازی‌های غیرمجاز رایانه‌ای.

-         خرید و فروش بازیه‌ای غیرمجاز رایانه‌ای.

-         بی‌کاری.

-         بی‌حجابی.

-         بدحجابی.

-         اختلاس.

-         رانت.

-         چاپ و پخش شب‌نامه.

-         چاپ و پخش کتب غیرمجاز.

-         چاپ و پخش مجلات و مطبوعات غیرمجاز.

-         چاپ و نشر تصاویر غیرمجاز در بسترهای مختلف و به طرق مختلف.

-         جعل انواع اسناد و مدارک.

-         همجنس‌بازی.

-         آمیزش با حیوانات. (وطی)

-         مزاحمت‌های خیابانی برای دختران و بانوان.

-         وندالیسم. (تخریب کنترل‌نشده اشیاء و آثار فرهنگی باارزش یا اموال عمومی، مثل: صندلی‌ها در استادیوم ورزشی و...)

-         یادگاری‌نویسی روی دیوارها، اماکن عمومی مختلف، درختان و...

-         راه‌اندازی مراکز فحشاء.

-         تن‌فروشی و فحشاء و درآمد مالی از آن.

-         خرید و فروش اسلحه و سایر وسایل انفجاری غیرمجاز، مثل نارنجک.

-         نگهداری و حمل اسلحه غیرمجاز و سایر وسایل انفجاری غیرمجاز، مثل: نارنجک.

-         خرید و فروش ترقه‌های غیرمجاز.

-         ترقه‌بازی.

-         خرید و فروش، حمل و نگهداری انواع مواد مخدر.

-         مصرف انواع مواد مخدر.

-         مصرف نوشیدنی‌های الکلی.

-         خرید و فروش نوشیدنی‌های الکلی.

-         تهیه مشروبات الکلی در منزل، به روش سنتی.

-         زورگیری.

-         تأسیس شرکت‌های هرمی.

-         عضویت در شرکت‌های هرمی.

-         شعارنویسی، علیه مسؤولان رده‌های مختلف.

-         توالت‌نویسی.

-         رد و بدل شدن ناسزا و فحش‌های رکیک، بین اشخاص.

-         غیبت.

-         تهمت.

-         دروغگویی.

-         خودخواهی.

-         ذلت و خواری.

-         تملق و چاپلوسی.

-         خشم.

-         بی‌غيرتی.

-         افشاگری.

-         نمّامی.

-         چشم‌پوشی از حق.

-         تجسس.

-         سادگی و بلاهت.

-         جلع و برهنگی.

-         حميت. (جانبداری از باطل)

-         بی‌تفاوتی نسبت به حق و باطل.

-         محدودیت به عاطفه غریزی در انسان‌ها.

-         بی‌عاطفگی.

-         نفاق و دورویی.‏

-         حفظ ظاهر برای جلوه‌گری و فريب مردم.

-         هتك آبروی اسلام و مسلمانان.

-         نامجویی و شهرت‏‌طلبی برای خويشتن.

-         انزوا و گوشه‌‏گيری.

-         افشای راز دیگران.

-         خوف نداشتن از خدا. (جرأت و بی‌باكی.)

-         تجری نسبت به خدا.

-         يأس.

-         سكوت در مقابل ظلم.

-         ناشكيبایی در برابر سختی‌ها. (جزع)

-         تنبلی و صرفاً از خدا توفيق خواستن.

-         به خود متكی بودن. (غرور)

-         رضا به رضای خلق.

-         خشم و سخط نسبت به رويدادها(سخط در بندگان، از رذايل اخلاقى و اعتراض به تقديرات خدا است و ضد آن رضا است.)

-         حقد و كينه در مقابل مؤمن.

-         حسد.

-         بی‌خيالی و بی‌تفاوتی نسبت به كسب كمالات.

-         خيرخواهی برای دشمنان خدا

-         بدخواهی برای دوستان خدا.

-         جسارت و تهور در اعمال خلاف.

-         جبن و ترسويی.

-         كبر و نخوت.

-         سبكی، جلفی و لودگی.

-         ستمكاری.

-         گشودن دست مجرم برای جرم و حمایت از او.

-         سوء ظن.

-         حرص و ولع نسبت به مال و جاه.

-         بی‌رغبتی نسبت به كسب علم و كمال.

-         بخل و تنگ چشمی.

-         اسراف و تبذير.

-         محروميت اشخاص از حقوق شرعی، عرفی و قانونی.

-         دوستی سوداگرانه.

-         دشمنی و عداوت.

-         بدرفتاری. (خرق)

-         مساوات منفی. (اگر کسی بدون رعایت استحقاق، به همه کسانی که زیردست او هستند، به طور مساوی اعطاء کند، این مساوات، عین ظلم و از نوع منفی است.)

-         تعدی و تجاوز

-         آزادی حيوانی. (لاقيدی و لاابالیگری)

-         اسارت.

-         صدق و راستی بيجا. (فتنه‌گری)(این حالت، گاهی از قلب سلیم و گاهی از روحی خبیث و فتنه‌جو، سرچشمه می‌گیرد که وقوعش، موجب فتنه و آشوب در افراد گشته و پیامدهای ناگواری را فراهم می‌سازد.)

-         دمدمی مزاج.

-         لغوگویی و بيهوده‌گويی.

-         بدخویی و بدخلقی.

-         فضل‌فروشی و علم‌نمایی.

-         جهل.

-         ناسپاسی و كفران نعمت.

-         رهبانيت.

-         رغبت به دنيا.

-         خاموشی ناشی از كم‌رویی.‏

-         پرگويی.

-         شرك به الله.

-         نوميدی از رحمت الله.

-         احساس ايمنی از مكر الله. (از صفات رذیله متعلق به قوه غضبیه، ایمنی از مکر الله است که آدمی، از عذاب الهی و امتحانات او، احساس ایمنی کند و از عظمت و جلال او نیندیشد و در دل، اندیشه مؤاخذه او را نداشته باشد.)

-         عقوق والدين.

-         كشتن مؤمن.

-         فتنه‌گری.

-         قطع صله رحم.

-         خوردن مال يتيم.

-         رباخواری.

-         لواط.

-         قذف.

-         قمار.

-         اشتغال به ملاهی.

-         غنا.

-         دروغ.

-         سوگند دروغ.

-         گواهی دروغ.

-         گواهی ندادن.

-         پيمان‌شكنی.

-         خيانت در امانت.

-         دزدی.

-         كم‌فروشی.

-         حرام‌خواری.

-         حبس‌الحقوق.

-         فرار از جنگ.

-         فرار از سربازی.

-         كمك به ستمگران.

-         ياری نكردن ستم‌ديدگان.

-         جنگ با مسلمانان.

-         خوردن مردار و خون و گوشت سگ و خوك.

-         خوردن حیوانات حرام گوشت.

-         خوردن قسمت‌هایی از بدن حیوان حلال گوشت که حرام است.

-         ترك نماز.

-         ندادن زكات.

-         استخفاف حج.

-         ترک یکی از واجبات.

-         اصرار بر گناه.

-         غيبت.

-         نيرنگ.

-         احتكار.

-         دشمنی با مؤمن.

-         قيادت و دياثت.

-         بدعت.

...

توی مدرسه ابتدایی، آقا ناظمه، بدجوری بهم گیر داده بود؛ تا زنگ تفریح می‌شد، از اتاق آقا مدیر، همش منو می‌پایید؛ با بلندگو، داد می‌زد و می‌گفت: آهای ندو؛ آهای شوخی نکن؛ آهای داری چیکار می‌کنی؟ نوشابه رو نریز رو لباس بچه‌ها؛ آهای بسه دیگه؛ اون هواپیمای لعنتی رو بذار کنار؛ آهای هل نده؛ آهای دیوارو ننویس؛ آهای از میله بیا پایین؛ آهای آویزون نشو از دروازه فوتبال... انگار فقط منو می‌دید؛ راستش، من هم گوشم اصلاً به این حرفا بدهکار نبود و تو کار و حال و هوای خودم بودم؛...