Comparative Education

در حاشیه یکی از شهرستان‌ها، برای اسکن قسمتی از یه روزنامه‌ای، وارد مغازه فتوکپی شدم؛ یه پسربچه‌ای، بدون جوراب و با دمپایی پلاستیکی و بدون بالاپوش و در حالی که لباس گرم و خوبی هم به تن نداشت و کمی هم مضطرب، به نظر می‌رسید و در قسمتی از پلیورش، یه هارمونی رنگی دیده می‌شد از رنگ‌های گرمِ زرد و قهوه‌ای و نارنجیِ ناشی از سوختگی که نشان از آن داشت که متعلق به خانواده متوسط به پایینی هستش و احتمالاً هم که یه دست بیشتر لباس نداشته و ناگزیر بوده لباسشو، روی بخاری و با شتاب، خشکش بکنه، با یه پنج هزار تومانی لوله کرده و مچاله شده در دست که محکم گرفته بود، وارد مغازه شد؛ از خانم پشت کامپیوتر، می‌خواست تا انشایی رو با موضوع علم، بهتر است یا ثروت؟ از کامپیوتر دربیاره و چاپ کنه براش و چه قدر هم عجله داشت و هی، خواسته‌اشو تکرار می‌کرد...

در ترکیه، دکترا می‌خوند؛ می‌گفت: (در دوران دانشجویی، یه روز، قرار شد دانشجویان رو به اردو ببرند؛ قرار شد با قطار بریم. برا اردو، آماده شدیم؛ سوار قطار شدیم. برگشتنی، در جایگاه قطار، یه واگن نو، پشتِ آخرین واگنِ قطاری که قرار بود ما سوارش بشیم و با اون برگردیم، قرار داشت. ما تصمیم گرفتیم همگی، سوار همون واگن بشیم. چند دقیقه قبل از زمان حرکت اعلام شده، رفتیم نشستیم داخل کوپه‌ها؛ گفتیم؛ خندیدیم؛ آهنگ خوندیم؛ کف زدیم و تخمه شکستیم. بعدِ تقریباً شاید یه ربع، بیست دقیقه‌ای، از پنجره بیرونو نگاه کردیم؛ انگار از اول، قطاری در کار نبوده! پیاده شدیم؛ دیدیم واگن ما، به واگن آخری قطار وصل نبوده! وقتی موضوع رو از کارکنان اونجا پیگیری کردیم؛ قاه‌قاه خندیدند و گفتند: «مگه شما داخل واگن جدیده بودین؟! اصلاً قرار نبود و قرار هم نیست به این زودی، این واگن به اون قطار وصل بشه.» ما اون روز رو با چه مشقّتی و با ماشین برگشتیم خوابگاه...)